Dyskursywne mechanizmy wytwarzania obcości w prozie Magdaleny Tulli

Abstract

Magdalena Tulli wielokrotnie opisywała mechanizmy wytwarzania obcości i funkcjonowania mowy nienawiści. W każdej z jej powieści, poczynając od Snów i kamieni, a na Szumie kończąc, powraca problem wytwarzania obcości i stawiania granic albo jako temat główny, element doświadczenia osobistego lub wątek poboczny, pojawiający się w pewnym momencie narracji. Autorka niniejszego rozdziału skoncentruje się na Snach i kamieniach, W czerwieni, Trybach i Skazie, pomijając dwie ostatnie, autobiograficzne powieści: Włoskie szpilki i Szum. W wyborze kierowano się chęcią skoncentrowania się na mechanizmach dyskursywnych, które obszerniej przedstawione zostały we wcześniejszych, fikcjonalnych utworach. Należy jednak pamiętać, że dwie ostatnie powieści pozwoliły wpisać wcześniejszą twórczość Tulli w kontekst jej doświadczenia osobistego, głęboko przemyślanego poczucia obcości i stojącego za nim systemu oraz praktyk dyskursywnych.