Abstrakt: | Praca ma na celu wykazanie, że nowela Huberta Aquin L’Alexandrine
zawiera, wtopione w swą strukturę, dwa etapy lektury. W pierwszym (lektura
heurystyczna), czytelnik odbiera utwór jako opowieść o szczególnym związku
miłosnym głównych postaci: Edgara i Denise, opowiedzianą przez anonimowego
narratora. W drugiej fazie (lektura hermeneutyczna), dostrzeżenie metaforycznego
charakteru postaci uosabiających trzy elementy procesu komunikacji, tj.
twórcę (Edgar), komunikat (Denise) i odbiorcę (narrator), rozszyfrowanie rozbudowanych
aluzji do dzieła Joyce’a jak również znaczenia tytułu i motta
noweli powodują odczytanie utworu jako procesu powstawania tekstu literackiego,
który poprzez nakierowanie uwagi czytelnika na zastosowane w nim
chwyty techniczne afirmuje swą przynależność do Literatury. |