DC pole | Wartość | Język |
dc.contributor.author | Beldzik, Agnieszka | - |
dc.contributor.author | Tomzik, Anna | - |
dc.date.accessioned | 2018-03-07T19:26:24Z | - |
dc.date.available | 2018-03-07T19:26:24Z | - |
dc.date.issued | 2013 | - |
dc.identifier.citation | K. Węsierska, A. Podstolec (red.), "W świecie logopedii. T. 2, Studia przypadków" (S. 209-230). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | pl_PL |
dc.identifier.isbn | 9788322621783 | - |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12128/990 | - |
dc.description.abstract | Od dawna badacze zajmują się zaburzeniami zachowań, które w świetle
medycyny pozostają nadal w wielu przypadkach niewytłumaczalne.
Ten problem intrygował także szwajcarskiego uczonego E.M. Bleuera,
który w roku 1916 opisał tzw. otępienie wczesne. Wśród objawów można
wymienić: oderwanie od rzeczywistości i pozostawanie w kręgu własnych
myśli. Symptomy te odpowiadają jednostce nozologicznej, określanej
współcześnie mianem autyzmu. I to właśnie to zaburzenie będzie
stanowiło meritum naszych rozważań.
Do najbardziej znanych prób definiowania i opisu autyzmu należą
prace Leo Kannera z Johns Hopkins Hospital, który w 1943 roku opublikował
artykuł na temat rozległych zaburzeń kontaktu afektywnego
(Gałkowski, Tarkowski, Zaleski, red., 1993). Amerykański psychiatra
bazował w swych rozważaniach na obserwacji 11 dzieci, które przejawiały
zaburzenia interakcji społecznej, dziwaczność zachowań oraz
wady wymowy. Wyznaczył on trzy cechy klasycznego autyzmu, występujące
u większości osób z tym schorzeniem, mianowicie: izolowanie
się, potrzeba niezmienności oraz występowanie zdolności wysepkowych
(Gałkowski, Pisula, red., 2004). Badacz ów upatrywał przyczyn autyzmu
w interpersonalnych czynnikach psychodynamicznych, odrzucając
tym samym etiologię biologiczną. Wprowadził on termin „autyzm dziecięcy”.
Warto podkreślić, że w tym samym czasie w Niemczech Hans Asperger opisał inną postać tejże choroby, znaną później pod nazwą „zespół
Aspergera”. Oba te zaburzenia wraz z innymi (takimi jak: autyzm
atypowy, upośledzenie zdolności niewerbalnego uczenia się, całościowe
zaburzenie rozwoju niezdiagnozowane inaczej, autyzm wysokofunkcjonujący,
zaburzenie semantyczno‑pragmatyczne,
zespół wielu złożonych
zaburzeń i hyperleksja) są obecnie wymieniane w statystykach pod nazwą:
spektrum zaburzeń autystycznych. Wziąwszy pod uwagę specyfikę
społecznych interakcji wśród osób cierpiących na autyzm, należy wymienić:
autystów aktywnych, podejmujących nienaturalny kontakt, społecznie
wycofanych i społecznie pasywnych (Kruk‑Lasocka,
2003).
Opis autyzmu, jakiego dokonał Kanner, był później często uzupełniany
o różne symptomy przez przedstawicieli wielu dyscyplin naukowych,
co pokazało nie tylko specyfikę zachowań pacjenta autystycznego,
ale i ich zróżnicowane podłoże etiologiczne. Postęp zachodzący w diagnostyce
pozwolił wyodrębnić autyzm i oddzielić go od zaburzeń mylnie
z nim utożsamianych. Obserwować możemy na tym polu wyraźną ewolucję
poglądów badawczych. Otóż, w latach sześćdziesiątych XX wieku
autyzm był postrzegany wyłącznie jako dysfunkcja psychosomatyczna,
zależna w dużym stopniu od środowiska rodzinnego, w latach osiemdziesiątych
zaś dostrzeżono złożoność tego problemu, którego wyjaśnienia
zaczęto doszukiwać się w naukach biologicznych, biomedycznych,
genetycznych i innych. Dopiero lata dziewięćdziesiąte pozwoliły na powolne
usystematyzowanie się wiedzy o autyzmie. Wówczas uświadomiono
sobie, iż nie jest to jednostka chorobowa, ale zaburzenie rozwojowe
o różnym typie i natężeniu, o nadal nieustalonej etiologii, a także o zindywidualizowanym
i niejednorodnym przebiegu. | pl_PL |
dc.language.iso | pl | pl_PL |
dc.rights | Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/ | * |
dc.subject | Dziecko autystyczne | pl_PL |
dc.subject | Sposoby komunikowania się | pl_PL |
dc.title | Sposoby komunikacji sześcioletniego dziecka autystycznego : studium przypadku | pl_PL |
dc.type | info:eu-repo/semantics/bookPart | pl_PL |
Pojawia się w kolekcji: | Książki/rozdziały (W.Hum.)
|