Abstrakt: | Gottfried Martin (1901—1972) w swym wystąpieniu wygłoszonym podczas
XII Międzynarodowego Kongresu Filozoficznego w roku 19581 wskazał
trzy okresy interpretacji Kanta:
1) idealizm niemiecki,
2) neokantyzm,
3) ontologiczną interpretację Kanta w teraźniejszości.
Z pewnością nie jest to jedyny podział, jaki przyjmuje się w odniesieniu
do recepcji filozofii Kanta, ale warto — przynajmniej na początku —
takiego podziału się trzymać. Dodać trzeba zrazu, że ostatni okres pozwoliłem
sobie nazwać „postneokantyzmem”2. Należy jednak wskazać, że żaden
z trzech okresów interpretacji nie jest jednoznaczny i dlatego trzeba
się im bliżej przyjrzeć, by odróżnić kierunki, które źródło swej interpretacji
mają w filozofii Kanta, od tych, które odwołują się do innych źródeł.
Podkreślić warto również, że rozważania niniejsze pozostają w duchu rozważań
wcześniejszych, akcentujących analityczny charakter filozofii Kanta,
co w koncepcji Nicolaia Hartmanna zaowocowało pojęciem filozofii
systematycznej. |