Metody wytwarzania MgB2 – nowego ceramicznego nadprzewodnika

Abstract

Poszukiwanie nowych materiałów funkcjonalnych stanowi jeden z podstawowych celów współcześnie prowadzonych badań naukowych. W badaniach tych można wyróżnić dwa zasadnicze nurty. Do pierwszego nurtu należy zaliczyć te badania, które dotyczą technologii otrzymywania nowych materiałów wraz z dogłębnym poznaniem ich podstawowych właściwości fizyko-chemicznych, natomiast do drugiego nurtu, zwykle biegnącego równolegle z pierwszym, będą zaliczały się te badania, które dotyczą aplikacji tychże materiałów. Do grupy współcześnie ważnych materiałów należą niewątpliwie materiały ceramiczne będące związkami metali z tlenem (tlenki), azotem (azotki), węglem (węgliki), borem (borki), siarką (siarczki) i krzemem (krzemki). Tworzywa ceramiczne, po materiałach metalowych i polimerach, stanowią znaczącą grupę materiałów ważnych dla techniki ze względu na ich cechy funkcjonalne. Do tej klasy materiałów możemy zaliczyć zarówno ceramikę wielkotonażową, obejmującą przede wszystkim materiały budowlane, szkło oraz ceramikę sanitarną, jak i ceramikę specjalną stosowaną m.in. w elektronice, elektrotechnice, optyce, przemyśle jądrowym, hutniczym i narzędziowym. Elementy wykonane z różnych typów ceramiki charakteryzują się wysoką odpornością na ścieranie, wysokimi temperaturami pracy, a także niską reaktywnością chemiczną. Ogromne znaczenie praktyczne wśród materiałów ceramicznych znalazły ferryty, które wykorzystywane są jako elementy pamięci w komputerach, wykonuje się z nich rdzenie transformatorów wysokiej częstotliwości, czy też magnesy. Podobnie w przemyśle narzędziowym szerokie zastosowanie znalazły ceramiczne materiały typu cermetali (np. kompozycje typu TiC+TiN+ NbC+Ni) na bazie, których produkowane są narzędzia skrawające (Fragment tekstu).