Abstrakt: | Sprawa, której dotyczyło komentowane postanowienie Sądu Najwyższego,
rozpoczęła się w Sądzie Rejonowym w Gostyninie, który oddalił
wniosek o wpis współwłasności w 7/8 częściach nieruchomości, stwierdzając,
że wpis nie może nastąpić, gdyż wnioskodawca nie wykazał następstwa
prawnego po osobach wpisanych w księdze wieczystej jako współwłaściciele.
Sąd Okręgowy w Płocku, postanowieniem z dnia 16 października 2002 r.,
oddalił apelację wnioskodawcy. W uzasadnieniu podniósł, że podstawę wpisu
stanowiła umowa sprzedaży udziałów zawarta w dniu 11 stycznia 2000 r.
przed notariuszem publicznym, zamieszkałym i prowadzącym praktykę
w Pretorii, w Republice Południowej Afryki. Zgodność tego dokumentu
z prawem miejsca sporządzenia stwierdziła Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej
w Pretorii. Zdaniem Sądu Okręgowego, dokument ten nie może
stanowić podstawy wpisu, gdyż nie jest aktem notarialnym w rozumieniu
art. 158 k.c. i ustawy Prawo o notariacie. Aktem takim jest bowiem jedynie
akt sporządzony przez polskiego notariusza bądź polskiego konsula
uprawnionego do sporządzania aktów notarialnych. Niezachowanie formy
aktu notarialnego - w rozumieniu prawa polskiego - uzasadnia oddalenie
wniosku o wpis. Postanowienie to wnioskodawca zaskarżył kasacją, jako
podstawę wskazując naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 12
ustawy z dnia 12 listopada 1965 r. - Prawo prywatne międzynarodowe
[dalej: p.p.m.], art. 31 i 34 ustawy o księgach wieczystych i hipotece
w związku z art. 6262 § 3 k.p.c. |