Abstrakt: | "W Unii Europejskiej funkcjonują państwa, których status określić można
mianem neutralnych lub prowadzących politykę neutralności. Należą
do nich: Austria, jedyne wieczyście neutralne państwo członkowskie, oraz
Finlandia, Irlandia, Malta i Szwecja, które starają się kultywować tradycyjną
politykę neutralności1. Zarazem jednak wszystkie wymienione kraje,
przynależąc do UE, podlegają reżimowi współpracy w ramach Wspólnej
Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB), stanowiącej II filar Unii.
Od 1999 r. państwa te postawione zostały także przed koniecznością dostosowania
się do nowego jakościowo, choć z formalnego punktu widzenia stanowiącego
część WPZiB, tworu instytucjonalnego, jakim jest Europejska Polityka
Bezpieczeństwa i Obrony (EPBiO). Celem niniejszego artykułu jest
przedstawienie stanu owego dostosowania w warstwie prawnej i politycznej.
Analizie podlegać będą regulacje konstytucyjne w takim zakresie, w jakim
odnoszą się do uczestnictwa w UE, oraz prowadzona polityka zagraniczna.
W pierwszym rządzie konieczne jest dokonanie rozróżnienia pomiędzy neutralnością
a polityką neutralności. Następnie pokrótce zostanie przybliżona geneza, charakter, założenia i działalność EPBiO, po czym badaniu poddana
będzie sytuacja każdego z pięciu omawianych państw. Artykuł zamykają
konkluzje stanowiące rekapitulację przeprowadzonych rozważań". |