Zargony i sleng v aspekte oformlenia leksiceskogo znacenia slova

Abstract

Autor podejmuje próbę rozróżnienia pojęć „slang” i „żargon”. Uznaje je za samodzielne podsystemy językowe (języki podstandardu). Wychodząc z pozycji podmiotu mówiącego — użytkownika slangu i żargonu, które uznawane są za specyficzną formę organizacji procesu mówienia, określa mechanizmy leżące u podstaw procesu nominacji, czyli organizacji znaczeń leksykalnych. Dla żargonów charakterystyczny jest taki stosunek do oznaczanych obiektów i zjawisk, który wyznaczany jest przez predykowanie i partycypację. W slangu natomiast jest to przekształcenie i obserwacja. Na przykładzie wyrazu дятел, charakteryzującego się w slangu i w żargonie przestępczym zbieżnością znaczeń, analizowane są silnie nacechowane emocjonalnie przedmiotowo‑pojęciowe zakresy obu „języków”. Autor dochodzi do wniosku, że w celu wykazania różnic między omawianymi „językami” niezbędne jest dokładne zbadanie mechanizmów nominacji.