Adaptacyjny algorytm ewolucji różnicowej w rozwiązywaniu problemów teorii gier

Abstract

Analiza wyników przeprowadzonych badan eksperymentalnych pozwoliła wysnuć szereg wniosków. Stanowi jednocześnie dobry punkt wyjścia do dalszych badań nad zagadnieniem generowania równowag Nasha w grach n-osobowych. Pytaniem otwartym pozostaje maksymalny rozmiar gier, dla których równowagi Nasha mogą być efektywnie wyznaczane przez adaptacyjny algorytm ewolucji różnicowej. Ponadto, istotnym zagadnieniem jest także wyznaczenie zbioru strategii aktywnych należących do rozwiązania. Zagadnienie to związane jest ściśle z optymalizacja kombinatoryczna i dobre efekty powinno przynieść w tym wypadku zastosowanie algorytmów mrowiskowych lub symulowanego wyżarzania. Zagadnienia związane z algorytmem ewolucji różnicowej powinny być rozwijane w kierunku adaptacji parametrów, co prowadzi do ograniczenia ingerencji użytkownika w sam algorytm. Jednocześnie duża skuteczność opisanej metody pozwala sądzić, iż inne metaheurystyki mogą umożliwiać generowanie satysfakcjonujących rezultatów w zbliżonych problemach. Potwierdzenie tego mogłoby skutkować próba budowy hiperheurystyki stosowanej w problemach teorii gier.