"Czarna kołysanka" : możliwości znaczenia gatunku na przykładzie wiersza Adama Zagajewskiego "Kołysanka"

Abstract

Twórczość Adama Zagajewskiego, po trzydziestu latach od debiutanckiego tomu Komunikat, ma dziś ugruntowaną pozycję w świadomości uczestników procesu komunikacji literackiej. Śledząc dokumenty owej świadomości, chciałoby się dodać, że miejscami jest to pozycja zbyt „ugruntowana”, zwłaszcza gdy myślimy o recepcji wierszy publikowanych od drugiej połowy lat osiemdziesiątych (Jechać do Lwowa, 1985). Sporą rolę w nadaniu kierunku tej recepcji odegrał sam Adam Zagajewski, publikując zbiór esejów Solidarność i samotność (1986). Język Zagajewskiego eseisty stał się gotowym kodem-wytrychem, „stałym łączem”, zapewniającym szybki dostęp do rozumienia Zagajewskiego poety. W świetle nowego odautorskiego kodu odczytano również wcześniejsze wiersze, ustawiając „moment przełomu” w twórczości poety na wydanie Listu.